Kazusy do rozwiązania przez studentów SD uczestniczących w wykładzie: Prawo autorskie w pracach naukowych (23-SDNP-SN3-2-PA):
Kazus 1
Karol Ł. i Aniela K. współpracują sporadycznie z Zeszytami Naukowymi WS w P. wydawanymi przez WS w P. – przygotowują celem publikacji w tym czasopiśmie artykuły naukowe. Przy czym nie są pracownikami wydawcy lub redakcji tego czasopisma. Każdorazowo zawierana jest z nimi umowa o publikację danego tekstu w konkretnym numerze – na podstawie tej umowy przenoszą na wydawcę wyłączne prawa autorskie na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 PrAut.
Aniela napisała artykuł o aspektach prawnych działalności naukowej, natomiast Karol o zmianach w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oba teksty ukazały się w ZN WS w P. Przy czym artykuł Anieli bez uzgodnienia z nią został skrócony przez redakcję o ok. 25% objętości, natomiast tekst Karola w podobnych okolicznościach o ok. 5% pierwotnej objętości. Sytuacja taka oburzyła ich oboje, bo ich zdaniem zabieg ten zmienił zupełnie sens przekazu jaki miał wynikać z tych opracowań w sposób, który istotnie podważył ich − uznane powszechnie – kompetencje naukowe. W wyniku ich interwencji, redaktor naczelny w imieniu wydawcy pisma oświadczył, że zmiany te były konieczne, bo zabrakło miejsca na ważną publikację JM Rektora WS w P., co wynikło nagle i niemożliwe było uzyskanie stosownej zgody od autorów, co już samo przez się prawnie uzasadnia ich wprowadzenie. Ponadto wyjaśnił, że to nie oni, a wydawca jest wyłącznym podmiotem praw autorskich – bo na podstawie umowy o przeniesienie praw autorskich zapłacono im za oba teksty w całości mimo ich faktycznego zmniejszenia, a tym samym miał prawo do takiego „okrojenia” tekstów; w efekcie ich roszczenia nie mają żadnych podstaw prawnych.
Anielę przekonała ta argumentacja i oświadczyła, że nie będzie podejmowała dalszych czynności w celu ochrony praw do swojego tekstu. Natomiast Karol postanowił dochodzić, w jego przekonaniu naruszonych praw autorskich, na drodze sądowej. Zgłosił żądanie o zaniechanie rozpowszechniania pisma z „okrojonymi” artykułami swoim i Anieli oraz zniszczenie wydrukowanych już egzemplarzy na koszt wydawcy, a ponadto zażądał dla siebie i dla Anieli zadośćuczynienia za doznaną krzywdę „moralną” w wysokości po 8000 zł. Uzasadnił to tym, że wydawca nie nabył prawa do zmiany treści utworu ze względu na szczególny charakter tych uprawnień, a ponadto jako współautor czasopisma może dochodzić stosownej ochrony naruszonych praw, także w imieniu tych współautorów, którzy nie zgłaszają sami żądań, jeśli roszczenia dotyczą całości utworu, jak jest w tym przypadku, skoro artykuł Anieli jest częścią czasopisma.
Pytania:
- Kto i jakie prawa nabywa do czasopisma i jego elementów?
- Czy wydawca w sytuacji opisanej w kazusie nabył prawo do wprowadzenia zmian objętościowych utworów Anieli i Karola?
- Czy roszczenia zgłoszone przez Karola są dostosowane do rodzaju naruszonych praw?
- Czy Karol w zaistniałym stanie faktycznym może dochodzić jako współautor czasopisma roszczeń o zadośćuczynienie za krzywdę na rzecz Anieli?
Kazus 2
Artur B. jest doktorantem na studiach humanistycznych. W trakcie studiów przygotowuje pod kierunkiem opiekuna naukowego publikacje, które dokumentują postęp jego studiów. Publikacje te wydawane są w czasopiśmie elektronicznym działającym na jego wydziale. Wydawnictwo to zawiera z autorami umowę licencji niewyłącznej, która między innymi zawiera klauzulę, z której wynika, że autor zapewnia, iż „realizacja wydania jego dzieła nie narusza praw osób trzecich”.
Aktualnie Artur B. przygotowuje opracowanie składające się z tekstu oraz ilustracji. Tekst oparty jest o opracowania innych autorów - częściowo opublikowane, a częściowo uzyskane przez Artura B. jako materiały konferencyjne przekazywane jedynie uczestnikom konferencji. Natomiast ilustracje to zdjęcia fotograficzne - niekiedy zdjęcia konkretnych, dających się zidentyfikować ludzi, często anonimowych dla Artura B. Materiał ilustracyjny Artur B. pozyskał w ten sposób, że częściowo są to zdjęcia jego autorstwa, a częściowo „ściągnął” je z Internetu z bardzo różnych stron „www”. Po przygotowaniu swojego opracowania przekazał cały przeznaczony do wydruku tekst redakcji czasopisma i z niecierpliwością oczekuje na ukazanie się tej publikacji. Tymczasem jednak wydawnictwo po kilku dniach zgłosiło zastrzeżenia dotyczące możliwości legalnego opublikowania przekazanych przez Artura B. materiałów. Zażądano od niego udokumentowania, że możliwa jest publikacja fotografii przedstawiających rozpoznawalne na nich osoby fizyczne, a dodatkowo, iż ma prawo wykorzystać fragmenty opracowań pozyskanych jako materiały konferencyjne. Artur B. bardzo zdenerwował się tą sytuacją i oświadczył, że z przekazanego wydawcy materiału przecież wynika, iż publikacja w tym zakresie jest legalna. Uzasadnił to następująco - częściowo zdjęcia są wykonane przez niego, a więc nie musi sobie sam udzielać zgody na ich wykorzystanie, a osoby które sfotografował nie sprzeciwiały się temu, więc wyraziły w ten sposób zgodę na ich wykorzystanie. Częściowo zdjęcia te „ściągnął” z Internetu, z powszechnie dostępnych stron, czyli uznać należy, że zostały tam zamieszczone do publicznego wykorzystania. Były to zresztą często strony zagraniczne, wobec czego zdjęcia te nie są przecież w Polsce chronione. Natomiast odnośnie do materiałów konferencyjnych oświadczył, że korzysta z nich w ramach prawa cytowania i zawsze podaje autorstwo przejmowanego tekstu oraz, iż są to materiały z konkretnej konferencji, której był „oficjalnym” uczestnikiem, a więc ma prawo z nich korzystać.
Wydawca uznał jednak, że nie jest to wystarczająca podstawa legalizacji wykorzystania tych materiałów i odmówił realizacji wydania publikacji Artura B.
Pytania:
1) Jakiego rodzaju dobra z zakresu własności intelektualnej chronione na rzecz innych podmiotów Artur B. włączył do struktury swojego opracowania i czy jest to dopuszczalne?
2) Czy fakt, że dobra własności intelektualnej pochodzą z zagranicy oznacza, że nie są one chronione w Polsce i można je wykorzystać, przykładowo - w taki sposób jak wynika ze stanu faktycznego kazusu?
3) Czy istotnie włączenie materiałów konferencyjnych w okolicznościach wynikających z kazusu, mieści się w granicach prawa cytowania (inaczej tak zwanego „cytatu dozwolonego”)?
4) Jaki jest status prawny materiałów dostępnych na stronach Internetowych, a które stanowią dobra prawne prawa własności intelektualnej?