Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.

Jesteś tutaj

Krajowe Ramy Kwalifikacji

CO TO SĄ KRAJOWE RAMY KWALIFIKACJI?

Wdrażanie Ram Kwalifikacji do polskiego systemu edukacji to nie tylko zobowiązanie międzynarodowe, wynikające z realizacji założeń Deklaracji Bolońskiej, postanowień Konferencji w Bergen z 2005, w której udział wzięli ministrowie szkolnictwa wyższego z 46 krajów, czy wynikające z Zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. Proces ten należy przede wszystkim rozpatrywać w kategorii narzędzia, które służy podnoszeniu jakości kształcenia.

Krajowe Ramy Kwalifikacji (National Qualifications Framework) to opis wzajemnych relacji między kwalifikacjami, integrujący różne krajowe podsystemy kwalifikacji, służący większej przejrzystości, dostępności i jakości kwalifikacji, stworzony dla potrzeb rynku pracy i społeczeństwa obywatelskiego. W szczególności, zawiera on opis hierarchii poziomów kwalifikacji ? każda kwalifikacja jest umieszczona na jednym z tych po?zio?mów. Każdemu z tych poziomów przyporządkowany jest odpowiadający mu poziom w Europejskich Ramach Kwalifikacji.

Ramy Kwalifikacji dla Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (Qualification Framework for European Higher Education Area) przygotowane zostały w ramach Procesu Bolońskiego i przyjęte w 2005 roku na konferencji w Bergen. Określono w nich osiem poziomów, obejmujących pełną skalę kwalifikacji, od poziomów podstawowych (poziom 1 to np. świadectwa ukończenia szkoły) do zaawansowanych (poziom 8 to np. doktorat). Kraje UE, tworząc Krajowe Ramy Kwalifikacji, są zobowiązane przed upływem 2012 r., by wystawiane przez nie indywidualne zaświadczenia o kwalifikacjach (np. dyplomy uczelni) zawierały odniesienie do odpowiedniego poziomu europejskich ram.

Osiem poziomów kwalifikacji wyznaczono na podstawie następujących kategorii:

  • wiedzy
  • umiejętności
  • kompetencji (personalnych i społecznych).

Główne cele wprowadzenia w Polsce Krajowych Ram Kwalifikacji:

  • przejście z systemu edukacji opartego na nauczaniu i treściach programowych do systemu opartego na efektach kształcenia.
  • stworzenie systemu dogodnego dla realizacji koncepcji uczenia się przez całe życie - m.in. system walidacji efektów uczenia się pozaformalnego i nieformalnego i na tej podstawie nadawanie kwalifikacji uczącym się.
  • uelastycznienie systemu edukacji ? m.in. stworzenie praktycznych możliwości szybkiego reagowania na nowe potrzeby społeczeństwa i rynku pracy (autonomia uczelni w zakresie tworzenia kierunków studiów i kształtowania programów, zgodnie z metodologią KRK).
  • mobilność - poprzez stworzenie warunków ułatwiających uznawanie w innych krajach, zwłaszcza w państwach członkowskich UE, kwalifikacji nadawanych w Polsce.